Artificiële Intelligentie versus het Al(lesomvattende)

 

Onze dochter volgt Maatschappij en Welzijn op school. Ze krijgt  interessante onderwerpen voorgeschoteld, helemaal aangepast aan de leeftijd (14 jaar). Natuurlijk als mama ben je dan wel eens getriggerd om te gaan kijken in haar schoolboeken want er is toch een hele evolutie tussen ‘onze’ en ‘hun’ tijd ( ik weet het …. ik hoor precies mijn grootouders J) met leuke gespreksonderwerpen ook tussen moeder en dochter tot gevolg.

Onderwerp van de les die me bijbleef: GROEPSDRUK. Belangrijk item in puberteit ( en zoals de ervaring ons geleerd heeft : op ELKE leeftijd).

Alleen sprak men niet enkel over de groepsdruk uitgeoefend door andere pubers, media, maatschappij … maar ook door ROBOTS!

In een experiment had men  kinderen in hun eentje  voor een robot gezet, haar/hem een eenvoudige som gegeven waarvan ze het juiste resultaat duidelijk kenden en toen de robot laten reageren alsof hun antwoord foutief was. Verschillende kinderen begonnen aan zichzelf te twijfelen en er waren er die ‘hun fout’ toegaven….

Mijn mond viel open.

Ze gaven hun kracht weg, het geloof in zichzelf.

Na de religie, wetenschap (die enkel aanvaardt wat kan bewezen worden door onze beperkte meetinstrumenten) leggen we onze kracht terug buiten onszelf, nu bij Artificiële Intelligentie….

Wees eerlijk: hoe dikwijls hoor je niet: “ ‘tja, de computer kan het niet fout hebben, ‘tja die machine kan het niet fout hebben, het is bevestigd door de computer, ‘tja ik heb het opgezocht op google!”

Zondag werd dit terug bevestigd door een gesprek met een dierbare vriendin. We waren op weg naar een mooie samenkomst van soulsisters. Mijn vriendin had gespeeld met Ai op google. Nu moet je weten dat ze ervan houdt om haar gevoelens in gedichten uit te drukken en zo een mooie bron van inspiratie vormt. Ze had GPT-chat gevraagd om een mooi gedicht te maken over een bepaald onderwerp uit nieuwsgierigheid om te zien of chat-GPT echt zo leuk was. “Fantastisch welke gedichten er gevormd worden, Nathalie! Ongelooflijk schoon!” Ik hoorde weer een ondertoon in haar stem, een onderstroom van twijfel … Toen kwam het : “ Zo’n mooie gedichten zou ik nooit kunnen maken.” Er was  een ondertoon van zelftwijfel, zich niet meer waardevol voelen. Ze vroeg zich zelfs af of ze nog gedichten moest schrijven.

Kun je nog op de authenticiteit van een gedicht vertrouwen?

Kun je nog op de authenticiteit van woorden in een bericht, what’s app chat vertrouwen? Worden de maskers en de afstand tussen mensen nu nog groter? Misschien is het een uitnodiging om terug face-to-face met elkaar te praten?

Websites, artikels gebruiken tegenwoordig zoveel Ai om beter in ranking van Google te komen, wat is nog origineel?   Welke energie zit nog onder de woorden? Waar is het hart van de schrijver?

Ik geloof dat Artificiële Intelligentie zeker zijn nut kan hebben, maar zijn en zullen we ons bewust genoeg zijn om onze authenticiteit te bewaren? Zullen we ons bewust genoeg blijven om onze creatiekracht niet buiten ons te leggen? Zullen we bewust genoeg zijn om onze menselijkheid niet weg te geven?

Grappig als je naar de afkortingen van Artificiële Intelligentie kijkt en eens speelt met grote en kleine letters ( en ik durf het tegenover het Allesomvattende te plaatsen) :

Artificiële Intelligentie          versus                        het Allesomvattende

AI                                                   versus                        het Al

Ai                                                   versus                        het AL

Kunstmatige Intelligentie    versus                       levensenergie Ki

KI, Ki                                            versus                       Ki

Zijn wij steeds bewust van de verschillen? Of zal ons brein na een tijdje geen verschil meer zien?

 

Om je gerust te stellen, het valt je waarschijnlijk wel op: ik gebruik geen chat-GPT. Dus hierbij ook mijn excuses voor mijn fouten in het Nederlands, mijn gebrek in vlotte leesbaarheid.. doch je ziet me zoals ik ben, niet perfect, maar zonder masker.

De bijhorende foto’s zijn hier wel eens met Artificiële Intelligentie of een programma gemaakt op Canva.

De toekomst zal uitwijzen of we AI ( wat jij ook leest) zijn juiste plaats hebben durven geven in ons leven en ‘ humanity’ zijn volle potentieel mag bereiken. Leren we uit onze geschiedenis? Niet alleen onze opgeschreven en erkende geschiedenis, maar ook deze die we in ons hart kunnen voelen?

Uitnodigingen genoeg om ons bewust- Zijn te triggeren.

Artificiële Intelligentie heb ik bewust afgekort als Ai, maar daar was je je al wel bewust van embarassed.