Persoonlijke ont – wikkeling ?
Wat is dat nou juist ?
Bewust – zijn ? Heel- wording ?
Ja, ik had die vragen ook … En ook al ben ik er al jaren mee bezig toch had ik er moeite mee om het simpel te omschrijven.
En ja , dat beeld van de ui die gepeld mag worden, steeds een laagje afpellen tot je tot de kern komt …die ken ik ook . Alleen ik heb niets met uien. Als kind legde mama een halve doorgesneden ui naast mijn hoofdkussen om ’s nachts beter te kunnen ademen voor mijn huisstof allergie. Ik herinner me vooral die binnenkomende geur van toen. Oh ja, daarna ook de tranen die uit mijn ogen vloeiden als ik ajuin mocht/ mag snijden bij het koken. ( Vroeger nog een duikbril opgezet bij het snijden 😊 Het was geen zicht maar het hielp wel. Nu snijd ik ze onder de dampkap, heel praktisch ).
Tot vannacht voor mij de juiste simpele beelden kwamen … en deze naar mijn gevoel alles weergaven wat ik jou wil vertellen.
Stel dat jouw leven één grote reis is… dan neem je toch jouw bagage mee, niet??
Ieder van ons draagt die figuurlijke rugzak met al onze verhalen en levenservaringen. Het is een goeie stevige rugzak, het is er nog zo eentje gemaakt uit duurzame materialen door de passievolle ambachtelijke vakmeester. Eentje die laaaaaaang meegaat.
Die rugzak staat onbewust al van bij onze geboorte naast ons wiegje al mooi te pronken met wat verrassingen tot we groot genoeg zijn om ze zelf te dragen. En aangezien we onze ouders en omgeving zo graag laten zien dat we het al allemaal zelf kunnen, nemen we deze al snel op onze schouders, ook al zijn onze beentjes nog niet zo sterk. We verlangen dat onze ouders en onze omgeving trots op ons zijn.
“Zij zijn groot en ik is klein, en da’s niet eerlijk, o nee”. ( Calimero )
Als kind willen we gezien worden, aandacht krijgen, want dat voelt liefdevol.
Als dat niet voldoende spontaan komt omdat onze ouders/omgeving ook heel druk bezig zijn met aardse dagelijkse realiteit, mogen we een tandje bijsteken…
Met opgroeien wordt de druk van onze omgeving en maatschappelijke overtuigingen om in het juiste sociale plaatje te passen groter …. jouw vrijheid kleiner.
Al deze beperkende overtuigingen zijn zware vormen van energie, ze voelen aan als steentjes, keien en maken onze rugzak steeds zwaarder. We doen er zelf ook goed aan mee, onze gedachten komen zelden tot rust ..weer steentjes. ( We willen niet dat iemand onze zwakte ziet, dus verstoppen we de steentjes toch steeds weer in onze rugzak of is het een vuilbakje geworden ondertussen? ).
Onder het gewicht voelen we ons kleiner worden .
En toch voel je : ik vergeet iets belangrijks …er is iets, maar ik kan mijn vinger er niet opleggen.
Door de inspanning die we moeten doen om die steeds zwaarder wordende rugzak te dragen, focussen we ons op de pijn, het zweet, de tranen die die rugzak veroorzaakt.
Dat trolleytje !
We vergeten echter dat trolleytje in onze hand !
Dat trolleytje dat licht aanvoelt, dat trolleytje ter grootte van de gratis handbagage voor het vliegtuig …. dat zich zelf draagt op zijn wieltjes met dat verlengbare handvat zodat we geen moeite hoeven te doen om het mee te nemen.
We zouden dat lichte trolleytje vergeten , dat trolleytje dat zich bijna ‘niet-voelbaar’ legt in die 2 vingers ….
We voelen ons na het ‘held -zijn‘, de ‘spierbundel’ en ‘de moeder theresa die die rugzak torst’ ( toch het idee dat wij het zo moeten invullen ) , langzaam slachtoffer worden van die rugzak … We vergeten dat we die kunnen legen, doch hij is als het ware een deel van ons geworden, we zijn eraan gehecht.
Ons lichaam heeft zich aangepast , soms met rugproblemen of de mij zo goed gekende frozen shoulders enz.. je kan de lijst zelf wel aanvullen, voel ik.
Je weet niet meer hoe het voelde zonder die rugzak, zonder pijn, zonder die zwaarte …
Je vraagt je af hoe vrijheid nu eigenlijk weer voelde ..
Je vraagt je af hoe het weer voelde om geen last meer te dragen…
Je vraagt je uiteindelijk af waarom dat je die lichte trolley überhaupt meetrekt??
Waar is die verdomde sleutel van die trolley eigenlijk want het is zo lang geleden dat je die geopend hebt omdat je steeds maar met die alles aandacht vragende rugzak bezig was.
Of moest ik ze openen met een code? Verdorie tegenwoordig met al die verdomde wachtwoorden en codes ….????
Wat zit er nu ook weer juist in dat zelfdragend valiesje ? Waarom heb ik dat nu weer meegenomen?
Daar in dat lichte trolleytje …. zit juist jouw grootste schat : jouw potentieel, jouw kern, jouw authenticiteit, jouw Licht, jouw talenten… jouw vreugde, jouw magie …
Het fijne is : JIJ bent de sleutel, je bent hem nooit kwijt geweest. Jij mag je dat gewoon her-inneren.
Dat gebeurt op het juiste moment, jouw Divine Timing, als jij er klaar voor bent om de reis te ondernemen naar jouw paradijs, jouw balans en evenwicht….
Daar helpt ‘Drakenkind’ je bij : ik kijk samen met jou welke ballast klaar is om energetisch losgelaten te worden en we doen het samen. Mijn trolleytje is ondertussen open en ik mag ont – dekken, mijn rugzak voelt nu ook licht onderweg.
Door tijdelijk energetisch te verbinden her-inner jij terug en kan jij terug in jouw eigen kracht gaan staan net zoals ik ook in de mijne sta. Ieder terug in zijn eigen stralende energie. Dat is co-creatie.
Het fijne is dat je zo ook de magie in het leven her- ontdekt, het leven is magisch ….en ja, het vraagt soms moed om die magie toe te staan en terug te durven zien, maar wat als jouw leven terug LICHTER wordt, als jij durft naar jouw hart te gaan luisteren en je terug her-innert wie je bent, wat je hier komt doen ….wat je hier komt leren met die rugzak en die trolley? Daar wordt jij je dan bewust van ( = bewust-zijn). Daardoor wordt jij tegelijk weer heel met jouw hele wezen en ben jij weer jouw echte JIJ ! ( = heel- wording).
LIFE IS MAGICAL… Het leven is magisch … leer terug te durven zien…
Enjoy life, echt genieten van het leven door jezelf terug te leren kennen, jouw wezen, jouw echte ZIJN en daardoor de andere.
Ps Alle respect voor moeder Theresa, zij is een inspirerend voorbeeld van Licht en onvoorwaardelijke liefdevolle aanwezigheid
Ps En die steentjes ….die zijn er nog steeds, maar je bekijkt ze anders en gaat er anders mee om …niet zo maar meer terug in die rugzak 😊
Als je je aanmeldt ga je akkoord met onze privacyverklaring en dat ik je regelmatig inspirerende mail toestuur.
Ik ga vanzelfsprekend zorgvuldig om met jouw gegevens.
